Ασπασία Αννίνου Κεκάτου: Μια μαθήτρια του ζωγράφου Γεωργίου Άβλιχου - Έκθεμα Μαΐου 2025 - Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο
Ο Ληξουριώτης ζωγράφος Γεώργιος Γεωργίου Άβλιχος (1842-1909) και ο συμπολίτης του, φίλος και κουμπάρος του, Νικόλαος Τυπάλδος- Ξυδιάς (1828-1909), είναι οι τελευταίοι σημαντικοί Επτανήσιοι ζωγράφοι, μετά την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα το 1864, και δύο από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες του δεκάτου ενάτου αιώνα.
Ο Γεώργιος Άβλιχος, μετά τις σπουδές του στην Ιταλία και πιθανότατα και στη Γερμανία, επέστρεψε στην Κεφαλονιά, εγκαταστάθηκε στο Αργοστόλι και προσπάθησε να εξασφαλίσει τα προς το ζην από την τέχνη του. Όμως, καθώς η ζωγραφική δεν του εξασφάλιζε αρκετό εισόδημα, σποραδικά άσκησε διάφορα επαγγέλματα. Μεταξύ άλλος εργάστηκε και ως δάσκαλος ζωγραφικής προσφέροντας ιδιωτικά μαθήματα κυρίως σε κορίτσια εύπορων οικογενειών της Κεφαλονιάς.
Η τελευταία δραστηριότητα μαρτυρείται από ανακοινώσεις του ίδιου στον τοπικό Τύπο και τεκμηριώνεται από έργα δύο μαθητριών του που έχουν περιέλθει, δια δωρεάς, στο Κοργιαλένειο Μουσείο: ένα έργο της Αντέλας Μελισσηνού, Κεφαλή Χριστού ως Νυμφίου, καθώς και 6 ελαιογραφίες (έξι νεκρές φύσεις εκ των οποίων η μία ανθογραφία) και πάνω από 20 σχέδια με μολύβι της Ασπασίας Αννίνου Κεκάτου (1879-1943), τα οποία δώρισε στο Κοργιαλένειο Μουσείο η κόρη της Μαρία Μαρκογιάννη. Οι ελαιογραφίες ανήκουν στα τελευταία έργα της, ενώ τα σχέδια είναι μαθητικά γυμνάσματα κατά τη διάρκεια της μαθητείας της κοντά στον Γεώργιο Άβλιχο το 1899. Τα έργα αυτά, πέρα από την αξία τους ως έργα εκκολαπτόμενων γυναικών ζωγράφων, παρέχουν πληροφορίες για τον ίδιο τον δάσκαλό τους, αφού η έλλειψη πηγών δυσχεραίνει τη συγκρότηση μιας επαρκούς βιογραφίας του ζωγράφου καθώς δεν έχουν διασωθεί τα Κατάλοιπά του, ενώ μεγάλο μέρος του Αρχείου της οικογένειας Άβλιχου καταστράφηκε πριν από μερικές δεκαετίες.
